Erre Q Erre پارکینگ را با آلاچیق سنگی در مکزیکو سیتی جایگزین کرد

استودیوی معماری محلی Erre Q Erre مرکز فرهنگ محیطی را ایجاد کرده است، یک غرفه و باغ سنگی که جایگزین پارکینگی در Bosque de Chapultepec، یک پارک بزرگ در مرکز مکزیکو سیتی شده است.

این پروژه 90000 متر مربعی به ،وان یک “گره زیست محیطی” برای تقویت محیط زیست پارک از نظر بیولوژیکی و فرهنگی با افزودن تنوع بیشتر زندگی گیاهی و فضاهای عمومی طراحی شد.

مرکز فرهنگ محیطی شامل یک غرفه سنگی بزرگ و یک باغ است که با «پیاده‌روی‌های زیست‌فرهنگی» تلاقی می‌کند که هدف آن بهبود ارتباط عابران پیاده در این بخش از پارک است.

این بخشی از طرح جامع شهر برای احیای پارک است و این پروژه از طریق مسابقه ای که به طور مش، توسط ،ت های محلی و فدرال برگزار شد انتخاب شد.

طراحی آن به منظور بهبود تنوع زیستی منطقه و منع، کننده بیوم های مختلف موجود در منطقه دره مکزیک است.

“پیکربندی فضایی پروژه ناشی از مکان یابی استراتژیک مرکز فرهنگ محیط زیست است.” به این س به این.

این دریاچه با ظرافت در هندسه دریاچه و یک شیب طبیعی با پوشش گیاهی موجود گنجانده شده است که فضای بهینه ای را برای قرار دادن مجموعه ای از پله های سنگی آتشفش، فراهم می کند که به ،وان مهار، استراحت و تفکر برای منظره جدید یا محیط زیست عمل می کند.

در مرکز این مجموعه، تالار نیم دایره ای قرار دارد. سقفی به مساحت 2000 متر مربع دارد که از سنگ آتشفش، سیاه رنگ ساخته شده است که از سطح زمین به سمت بالا سرازیر می شود و توسط ،پاهای فولادی عظیم حمایت می شود.

در زیر سقف آویزان، از سنگ بیشتری برای پوشاندن ستون‌ها استفاده شده است که لعاب‌های منحنی را که چشم‌اندازی از باغ‌ها را فراهم می‌کند، نشان می‌دهد. در داخل، کف سنگی و نشیمنگاه سنگی با سازه ای نیم دایره قاب شده است.

این سازه به مناظر آتشفش، Pedregal اشاره دارد، یک منظره آتشفش، در بخش ج،ی شهر.

Erre Q Erre گفت: “زبان معماری غرفه قصد دارد یکی دیگر از ،اصر منظره باشد.”

این امر به لطف ادغام هندسه سقف با توپوگرافی سایت و با استفاده از موادی که قبلاً در جنگل Chapultepec استفاده شده است، مانند سنگ های آتشفش، به دست آمده است.

از بتن Cemex Vertua برای فونداسیون استفاده شد که به گفته استودیو باعث کاهش 50 درصدی انتشار گازهای گلخانه ای شد. قالب بتن مجدداً در تکمیل داخلی مورد استفاده قرار گرفت.

کانال‌های جمع‌آوری آب باران در پشت بام و محوطه فروم گنجانده شده بود و آب در مخازن جمع‌آوری ذخیره می‌شد و برای کمک به آبیاری باغ‌ها استفاده می‌شد.

باغ ها شامل انواع گیاهان هستند که با دیوارهای سنگی به قطعات جدا شده اند.

یک کانال آبیاری اولیه از دریاچه مجاور اجرا می‌شود و با کانال‌های کوچک‌تری مرتبط می‌شود که می‌توانند باز و بسته شوند.

مسیرهای عبور از باغ از ساحل دریاچه الهام می گیرند و همه به سمت “گره” غرفه و انجمن منتهی می شوند.

این استودیو گفت: «پیاده‌روی‌های زیست فرهنگی مسیرهایی را به شکل یک مارپیچ متحدالمرکز اتخاذ می‌کنند که به خطوط منحنی که طرح کلی دریاچه منور را مشخص می‌کنند، تداوم می‌بخشد».

این استودیو افزود: “تورهای آن از تج،ات فرهنگی موجود در نقاط مختلف در اطراف زمین شروع می شود و به طور شهودی در مرکز فرهنگ محیط زیست گرد هم می آیند.”

پروژه‌های دیگری که از سنگ‌های آتشفش، استفاده می‌کنند عبارتند از توسعه موزه دیگو ریورا توسط Taller Mauricio Rocha و موزه Anahuacalli خوان اوگرمن در مکزی،یتی و خانه Intersticial Arquitectura در Querétaro که بر روی پایه‌ای ساخته شده از این ماده قرار دارد.

عکاسی توسط مار، بتانزوس.

---

اعتبار پروژه:

معماری: رافائل پونس اورتیز (معمار اصلی)، خوان آنسبرتو کروز (شریک پروژه)، مارگارت گوربیا آنجلس، سزار آویلا، اسکار دیاز گاسپار، ابیگیل اسپارزا، دیگو بوئنو د ،ز، وا،یو لوپز آسودو
مهندسی منظر: پائولا پاتریشیا گونزالس اورداز، فابیولا آلوارادو، جراردو تاپیا، ادواردو سانتیاگو، گل های مروارید
پیشنهاد سبزیجات: وزیر محیط زیست، رودریگو کانجی تورس، پاملا و،، فورتینو آ،تا
مهندسی و طراحی محیطی: دکتر آلخاندرو دی آلوا، آمادو ریوس، ادگار اوجدا سوتلو، اسکار رامیرز، کورال روخاس سرانو، خاویر کواهتموک بلانکاس پونس
هندسه و طراحی سازه: اریک والدز اولمدو، آخایکاتل سانچز
موزه داری: آدریانا میراندا
هماهنگ کننده پروژه Chapultepec Nature and Culture: گابریل اوروزکو