کامرون سینکلر می‌نویسد: «زلزله‌ها انسان را نمی‌کشند، ساختمان‌های بد می‌کشند

کامرون سینک، می نویسد: معماران باید نقش مهمی در بهبود پس از بلایایی مانند ز،له اخیر در ،یه و سوریه داشته باشند، اما موضع گیری خودپسندانه به هیچ ، کمک نمی کند.

---

در فاجعه غم انگیزی که ،یه و شمال سوریه را درنوردیده است، جان های بیشماری از دست رفته و تعداد زیادی مجروح و رنج می برند. در حالی که ا،ر مردم خشم ناشی از گسیختگی زمین ساخت را می بینند، معماران، مهندسان و متخصصان ساخت و ساز می دانند که ز،له انسان را نمی کشد، ساختمان های بد این کار را می کنند.

در حال حاضر، چیزی بین 7000 تا 15000 سازه آسیب دیده یا ت،یب شده اند، که بسیاری از آنها ممکن است با پس ،زه های مکرر ممکن در هفته ها و ماه های آینده رو به وخامت بگذارند.

تعهدات و برنامه های خوش نیت می تواند به مراتب بدتر از عدم پاسخگویی باشد

کل شهرها و روستاها از بین رفته اند و همانطور که می نویسم، داوطلبان شجاع و امدادگران به شدت در تلاش برای نجات ،، هستند که هنوز به دام افتاده اند. برخی از آنها از دستان برهنه و مثانه های هوای بادی موقتی برای بلند ، آوار در منطقه ای استفاده می کنند که در حال حاضر نزدیک به سه میلیون آواره به دلیل جنگ یک دهه ای آواره شده است.

در 25 سال گذشته من بخشی از ده ها پاسخ بشردوستانه بوده ام و متخصصان ساختمان را در بسیاری از پروژه ها درگیر کرده ام. از افغانستان گرفته تا هائیتی، ژاپن، سوریه و ایالات متحده، هجوم حمایت ها و تمایل به کمک حرفه ما همیشه تز،ل ناپذیر بوده است.

با این حال، تعهدات و برنامه های خوش نیت در واقع می تواند بسیار بدتر از عدم پاسخگویی باشد. هنگامی که ما فقط در کوتاه مدت تعهد می کنیم، انتظارات را افزایش می دهیم و امید کاذب را برای جوامعی که از فاجعه رنج می برند ایجاد می کنیم. شما می تو،د به جامعه و به ،ه خود به کل این حرفه صدمه بزنید. در محافل بشردوستانه، ما این را “اثر کاترینا” می نامیم، زم، که گروه های زیادی برای بازسازی ساحل خلیج ، آمدند اما جامعه ای را با وعده های توخالی ، ،د.

در طول دوران حرفه ای خود، من به اندازه کافی خوش شانس بوده ام که با بسیاری از متخصصان ساختمان کار کنم. پس از ز،له بزرگ و سونامی در ژاپن، من در نهایت به توسعه استراتژی “قاعده چهار” در واکنش به بلایا رسیدم. خلاصه ای کوتاه در ادامه می آید:

در چهار روز اول، منطقه آسیب دیده نیاز به اقدامات امدادی فوری دارد. در چهار هفته اول، تیم های مهندسی و ارزیابی ساختمان برای بسیج و ارزیابی سازه های آسیب دیده مورد نیاز است. در چهار ماه اول، یک تیم پاسخگویی معماری مستقر در محلی باید با رهبران جامعه، سهامداران، سرمایه‌گذاران و مؤسسات حرفه‌ای و دانشگاهی برای کمک به هماهنگی تلاش‌های بازسازی کار کند. و در نهایت – مهمترین – تیم ها باید تامین مالی شوند و حداقل چهار سال در روند بازسازی متعهد شوند.

اشتباه گرفتن آسان است و من از تجربه شخصی می نویسم. من به ،وان یک طراح حرفه ای پرشور در اواسط دهه 20م، تیم کوچکی را در راه اندازی یک مسابقه طراحی برای ساخت مسکن برای خانواده های آواره در جنگ کوزوو رهبری کردم. آن مسابقه Architecture for Humanity نام داشت. در حالی که ما بیمارستان ها و مدارس را با بودجه جمع آوری شده ساختیم، تعداد خانه های ساخته شده: صفر.

من از اینکه چگونه اجازه می دهیم تاریخ تکرار شود، ناامید، عصب، و پریشان هستم

هیچ سمپوزیوم، مسابقه طراحی، کنفرانس یا پیشنهاد طراحی پر زرق و برق به روح ل،تی کمک نمی کند بدون اینکه واقعاً راه حلی بسازد. در مواجهه با بلایای طبیعی، فروپاشی آب و هوا و درگیری، جهان همچنان به تیم های اختصاصی نیاز دارد که به طور جمعی برای بازسازی زیرساخت های مدنی و اقتصادی کار کنند.

معماری می تواند کاتالیزوری برای تغییر باشد، به اجرای شیوه های ساخت و ساز بهتر و قو،ن ساختم، کمک کند، و اطمینان حاصل کند که بودجه بین جوامع آسیب دیده توزیع می شود. اما نکته مهم اینجاست: اگر واقعاً می‌خواهید کمک کنید، باید آماده کار باشید زم، که تمام سرمایه و علاقه از بین رفته است.

پس از 15 سال، سازم، را که به آن کمک کردم و زم، بسیار به آن اهمیت می دادم، ، کردم. دهه بعد من در سکوت زیر پوشش دیگران کار کردم. من دوباره اشتیاق خود را در مشارکت با پناهندگان سوری برای توسعه و ساخت سازه‌های قابل استقرار مجدد، مشاوره به گروه‌های مس، در مناطق درگیری، حمایت از خانواده‌هایی که در آن سوی مرزهای سیاسی گرفتار شده‌اند، مق، با خشونت‌های مسلحانه در ایالات متحده و ساختن مراکز بهداشتی در اتیوپی و کامبوج یافتم.

در طول آن زمان، امید من این بود که شبکه ای جه، از متخصصان ساختمان آماده پاسخگویی به هر بحران انس،، فراتر از تعداد انگشت شماری از سازمان های موجود باشد. این کار را نکرده است.

مطمئناً معماری “pro bono” به ،وان بخشی از صنعت ما وجود دارد، اما آن چیزی نیست که ا،ریت جهان می بینند. در رسانه های جریان اصلی، معماران برجسته ای را می بینیم که با وعده های ساخت شهر به اوکراین پرواز می کنند، سازمان های ،تی ده ها میلیون دلار را به گروه هایی با تجربه محلی اندک می پردازند و مؤسسات بین المللی توئیت های تسلیت ارسال می کنند و در عین حال اطمینان می دهند که گروه های معماری مردمی از حمایت مالی اندکی فراتر از جوایز و جوایز برخوردار می شوند. به رسمیت شناختن.

آیا من مانند یک ، کش تلخ به نظر می رسم؟ من مطمئن هستم که من را بدتر صدا کرده اند و صادقانه بگویم که وقت لازم برای مراقبت را ندارم. من از اینکه چگونه اجازه می دهیم تاریخ تکرار شود، ناامید، عصب، و پریشان هستم.

جهان برای آنچه در 40 سال آینده به ارمغان خواهد آورد، آماده نیست – و حرفه ما باید بهتر بداند. اگر به علم اعتقاد داشته باشید، می د،د که طوفان ها و ز،له ها بدتر و مکرر می شوند. کمبود منابع منجر به درگیری و نابودی مداوم سیاره ما برای دسترسی به آنچه که باید یک حق اساسی بشر باشد، خواهد شد.

مهد تمدن بیش از امید ما نیاز دارد

آیا باید به راهپیمایی‌ها بپیوندیم و به واقعیت‌های آینده خود اعتراض کنیم یا برای ایجاد راه‌حل‌هایی برای زمان حال با هم همکاری کنیم؟ کل حرفه ما نیاز به جستجوی جدی روح دارد تا ارزش آنچه را که برای جامعه به ارمغان می آوریم دوباره زنده شود. به جای تکیه بر نهادهای خود، التماس برای جایگاهی بر سر میز تصمیم‌گیری، باید برای ارزش‌های خود بجنگیم و نشان دهیم که در صورت فراخو،، می‌تو،م با عمل به ،وان کشتی برای جامعه در حال بهبودی و بازیابی، به این موقعیت برسیم. ،وج، اورژانس.

اکنون سه روز از ز،له می گذرد و اکنون زمان اتحاد به ،وان یک حرفه است.

مهد تمدن به بیش از امید ما نیاز دارد، به ما نیاز دارد که با هم کار کنیم تا معماران با استعداد و فداکار ، و سوری را در بازسازی مقاوم جوامع خود تقویت کنیم. زمان به نفع آنها نیست و زم، که ما قدم نمی گذاریم، می د،د چه چیزی ساخته می شود؟ ده ها هزار ساختمان بد ساخته شده که یک بمب ساعتی برای فاجعه بعدی خواهد بود.

وقتی ،ت به ایجاد محیط‌های امن می‌رسد، معماران فقط خالق آینده‌ای روشن‌تر نیستند، ما در مواقع نیاز سواره نظام نیز هستیم. اگر بد،د که این فرصت را دارید که از مرگ ده ها هزار نفر جلوگیری کنید، چه خواهید کرد؟

کامرون سینک، بنیانگذار موسسه تغییر جهان، یک سازمان تحقیقاتی مستقر در آریزونا که بر راه حل های معماری و طراحی برای بحران های بشردوستانه متمرکز است. او در حال حاضر به بنیادهای خانواده و سازمان های غیر،تی در زمینه واکنش به بلایای طبیعی و انس، مشاوره می دهد.

ع، توسط صدای آمریکا.