Metaverses معادل دیجیتالی شهرهای خالی بزرگ خواهد بود.

هالی نیلسن می‌نویسد، فضاهای دیجیتال می‌توانند جوامعی را ایجاد کنند، اما فراسویه‌های مالکیتی که توسط شرکت‌های فناوری متصور شده‌اند، افسرده‌کننده و غیرالهام‌بخش هستند.

---

صحبت ، در مورد متاورژن کاری تقریبا غیرممکن به نظر می رسد. هیچ پاسخ منسجمی در مورد اینکه دقیقاً چیست وجود ندارد. آیا این نوع جدیدی از اینترنت است؟ یک بازی ویدیویی؟ تجربه VR؟ تلاش برای درک متاورس، دست و پنجه نرم ، با کلمات سرسام آور و وعده های بلند شرکت های فناوری در تلاش برای شکل دادن آنها به یک چیز منسجم است.

مشکل اصلی این است که «متافوره» اصطلاحی است که به یک فناوری خاص اشاره نمی‌کند، بلکه مجموعه‌ای ناکارآمد و سست از ایده‌های عمدتاً گمانه‌زنی درباره نحوه تعامل و تعامل ما با فناوری در آینده است.

تلاش برای درک متاورژن، مبارزه با کلمات رایج است

طرفداران می گویند که این عدم انسجام به این دلیل است که متاورس هنوز در حال ساخت است – اگرچه پول زیادی از قبل برای بازاریابی آن گره خورده است. متا که قبلاً فیسبوک قبل از تغییر نام تجاری متاورس متمرکز بود، شاید بالقوه‌ترین ذینفع بالقوه متاورس باشد، هر چه که باشد، هرچند به دور از تنها شرکتی است که در نظر دارد چگونه از چیزی که هنوز به طور کامل وجود ندارد سود ببرد.

اگرچه مدیران اجرایی مختلف ممکن است در مورد چیزهای متفاوتی صحبت کنند، اما تعدادی از موضوعات رایج است. یکی از ایده‌های تکرارشونده اصلی دنیای مجازی است که دائماً در کنار دنیای واقعی ما اجرا می‌شود، فضای آنلاینی که چه حضور داشته باشید و چه نباشید به وجود خود ادامه می‌دهد.

“مالکیت” نیز بسیار مطرح می شود – این ایده که شما می تو،د چیزی را “مالک” کنید، مانند لباس مجازی یا هنر، و این مالکیت بین فضاها “انتقال” می کند. در حالت ایده‌آل برای متا، این فضاهای آنلاین مجزا در نهایت در یک متاوره واحد قرار خواهند گرفت.

البته نحوه عملکرد هر یک از اینها به طور اساسی توضیح داده نشده است. ،، از ما که در مورد ایده کمبود دیجیتال اجباری شک داریم، به ویژه به این جنبه تجاری با هوای خشکی از فرسودگی نگاه خواهیم کرد.

برای هر ،ی که با بازی‌های ویدیویی آشناست، برای چیزی شبیه به یک بازی MMO (چند نفره آنلاین عظیم)، با کارهای کمتر و راه‌های بیشتر برای جدا ، پولتان، یک بازی بازاریابی بسیار زیاد است. اینکه چه چیزی چیزی را «متاورس» می کند و نه فقط یک تغییر نام تجاری از فناوری که سال ها در بازی های ویدیویی و آنلاین وجود داشته است، باید دید.

ویدیوهای تبلیغاتی پوچ متاورس از شرکت های مختلف فناوری سناریوهای غیرممکنی از پرش هولوگرام ها به دنیای مجازی بدون هیچ سخت افزار قابل مشاهده را ارائه می دهد. برای رفتن از این به مارک زاکربرگ عدم معرفی پاها به آواتارها کمی این حباب جادوی دیجیتال می ،د.

برای چیزی که شبیه MMO به نظر می رسد، به نظر می رسد یک بازی بازاریابی بسیار زیاد است

چیزی که من را در مورد بسیاری از این مواد بازاریابی شگفت‌زده می‌کند، وجود فضا است، این ایده که اینترنت فقط برگه‌های باز روی صفحه نمایش نیست، بلکه جه، است که باید تجسم شود. علی‌رغم وعده‌های بزرگ (حتی اگر واقع بینانه باشد)، این ناامیدکننده است که دیدگاه‌های طرفداران متارورس چقدر محدودکننده و افسرده‌کننده است: اساساً یک مرکز ،ید دیجیتال.

صحبت در مورد فضاهای دیجیتال بدون در نظر گرفتن فضاهای دنیای واقعی تنها نیمی از داستان را برای ما باقی می گذارد. بسیاری از ما با بحران فضا مواجه هستیم، خواه کمبود فضا به دلیل ناتو، در ،ید خانه، ناامنی ناشی از اجاره مسکن و کار ناامن، یا کمبود فضاهای مش، که به ما امکان می دهد بدون نیاز به هزینه ،، با هم ،یب و معاشرت کنیم. .

به ویژه جوانان در این معضل گرفتار شده اند. آنها به طور فزاینده ای از حضور در فضاهای عمومی مانند پارک ها و زمین های بازی دلسرد می شوند (این امر به ویژه در مورد جوانان طبقه کارگر و غیرسفید پوست صادق است) و سپس به دلیل حضور بیش از حد در اینترنت یا دنیای مجازی خودشان توصیه می شود.

در فضاهای آنلاین خطرات و معایب آشکاری وجود دارد، اما نکات مثبت و زیبایی نیز وجود دارد. در دنیایی که بسیاری از ما با بحران‌های مختلف فضای فیزیکی روبرو هستیم، فضاهای آنلاین می‌توانند اجتماع، آزادی، ابراز وجود، دسترسی و اجتماعی شدن را فراهم کنند.

آن‌ها می‌توانند فرصتی برای حرکت فراتر از محدودیت‌های موجود در دنیای واقعی فراهم کنند، چه سهولت بیشتر در عبور از محیط، ارتباط با آن‌هایی که از نظر جغرافیایی دور هستند، یا ایجاد فضاهایی برای جوامعی که در فضای فیزیکی ممکن نیست. جهان انجمن‌های ابتدایی اینترنت این احتمالات را نشان می‌دهند، همانطور که محبوبیت بی‌سابقه بازی‌هایی مانند Runescape، Minecraft و Fortnite در طول سال‌ها نشان می‌دهد.

مردم همچنین راه‌هایی برای تغییر کاربری نرم‌افزارها و سیستم‌های موجود پیدا می‌کنند تا راه‌هایی برای تعامل با یکدیگر ارائه کنند که بیشتر با نیازهای اجتماعی آنها مطابقت دارد. این امر به ویژه در دوران قرنطینه رایج بود. حزب Google Doc پرتاب شده توسط متصدی و مدیر خلاق ماری فولستون یک نمونه فوق العاده است. اونایی هم هستن مثل داریوش کاظمی، که دیگران را ایجاد می کنند و تشویق می کنند تا فضاهای اجتماعی خود را برای ایجاد جامعه آنلاین ایجاد کنند و نیاز به سایت های بزرگی را که توسط شرکت ها اداره می شود دور می زنند.

شما در این دنیای دیجیتالی با امکانات ظاهراً بی پایان بسیار محدود خواهید شد – با موجودی بانکی خود

جوامع رشد یافته طبیعی تا زم، که مردم به اینترنت دسترسی داشته اند به صورت آنلاین وجود داشته اند، و تطبیق چارچوب های موجود برای اه، و جوامع خودمان بی، بسیار انس، از تمایل به انواع تعاملات و ارتباطات است. در مقابل، به نظر می‌رسد که متاواژه‌هایی که وعده داده می‌شوند، معادل دیجیتالی شهرهای خالی عظیمی هستند که به طرز ناشیانه‌ای بدون شخصیت یا جامعه در ذهن ساخته می‌شوند و مردم را دعوت می‌کنند تا پول خود را ،ج کنند.

از شرکت‌هایی مانند متا، مایکروسافت و گوگل انتظار می‌رود که آینده درخشان تعامل آنلاین ما به‌،وان مجموعه‌ای از طبقات و فضاهای مغازه‌های بی‌روح متمرکز بر مالکیت را ببینیم. آنها برای خلق چیزهایی با هدف نهایی است،اج ثروت وجود دارند.

اما، حتی در این چارچوب، متاوره همانطور که در حال حاضر تصور می‌شود، نسخه‌ای عجیب و غیرقابل الهام و زشت از آنچه می‌تواند باشد است. این به این ایده بستگی دارد که ما خواهان یک ف، دیجیتال عظیم از دنیای واقعی هستیم. تازگی ،ید فروشگاه هفتگی مواد غذایی با استفاده از هدست واقعیت مجازی به سرعت از بین خواهد رفت.

متا در حال حاضر منابع عظیمی را برای ساختن بازی ناامیدکننده Nintendo Wii که در سال 2008 در سطل قیمت HMV به دست خواهید آورد، ریخته است. امکانات بی پایان – با موجودی بانک شما.

چقدر غم انگیز است اما کاملاً قابل پیش بینی است که ببینیم این چشم اندازهای آینده خصوصی سازی فضای دیجیتال و وسواس مالکیت در آنها جریان دارد و مشکلات فضاهای دنیای واقعی ما را منع، می کند. شرکت‌هایی که وعده‌هایی درباره متاورس می‌دهند، از این نظر درست می‌گویند که فضاهای آنلاین مش، ارزش دارد، اما طبیعتاً ارزش انس، را دور می‌زنند و مستقیماً به سمت ارزش پولی درک شده می‌روند.

هالی نیلسن یک مورخ، نویسنده و طراح روایت مقیم لندن است که در بازی های ویدیویی و تاریخ بازی تخصص دارد.

تصاویر توسط متا ارائه شده است.